REI confessi

REI confessi

ligantur, i. e. poenâ tenentur eique obnoxii fiunt. Unde illa apud Comicum, in Eun. Actu 4. sc. 7. v. 39. locutio, Audin' tu, hic furti te alligat, i. e. reum re furti efficit; furem te manifestarium probare intendit. Nempe uti innocentes absolvuntur, sic Rei ligantur. Quod in Foro quoque conscientiae obtinet, et in Regimine Ecclefiastico. Ibi enim poena delinquentibus proposita, ἀνάθεμα est, i. e. separatio ab Ecclesia et communione Sanctorum, cuius tempus statuitur, pro peccati qualitate et paenitentia eius, qui deliquerat. Unde totaligandi et solvendi potestas, quam Dominus Apostolis suis reliquit, pendet, Ligantur, qui, propter aliquod delictum, Ecclesiâ eiciuntur; rursus solvuntur ligati, quum peractâ legitimâ penitentiâ Ecclesiae reconciliantur. Hinc ἀναθεματίζειν, ligare et anathem atum vinculis constringere, exponunt, quo proprie extra Ecclesiam pellere significat. Ad quam notionem pertinent claves Regni Caelorum, Petro et reliquis Apostolis traditae: Claudere enim et ligarê ἀνάλογα, ut aperite et solvere. Et certe, cum sua quemque ligent peccata; unde ςειραὶ peccatorum, qpud Apostolum, et apud Sidonium Apollin.

Praeceptum solvens culpâ nos perpete vinxit:

iustum est, ut similiter poenarum vinculis Rei irretiantur etc. De iisdem, refert Kirchmannus, eos, lugentium et aerumnosorum more, annulos posuisse, ex Val. Maximo, l. 8. c. ex. 3. de Gabinio reo, Filius namque Gabinii Sisenna consternationii impulsu ad pedes se Memmii (is accusator erat) supplex prostravit: inde aliquod fomentum procellae petens, unde totus impetus tempestatis truperat. Quem truci vultu a se victor insolens repulsum: exusso e manu annulô, humi iacere aliquandiu passus est, de Annulis, c. 22. Vide Salmas. ad Solin. p. 1091. et supra passim, etiam in voce Ambusti, it, ubi de Pulla veste, de sordida infra quoque voce Reus.